كُُُلُّ بُدِءَ مِنَ الله ويَعُودُ اَليِْه انِّهُ لِمبدء الخلق و مرجع العالمين
عاقبت پدر رفتي
با كوله باري از تجربه
وبا خرمني از انذيشه هاي ناب
و ذخيره اي شگرف از سرچشمه هاي محبت و مهرباني
پدر رفتي در نهايت بيقراري و رنج
ودر دل كبود زمين آسوده، آرام گرفتي
…
مدیریت سایت
عاقبت پدر رفتي
با كوله باري از تجربه
وبا خرمني از انذيشه هاي ناب
و ذخيره اي شگرف از سرچشمه هاي محبت و مهرباني
پدر رفتي در نهايت بيقراري و رنج
ودر دل كبود زمين آسوده، آرام گرفتي
چه نيكو درآن آخرين لحظات گوهرجان به صيقل دردي بي امان سُفتي
تا لايق تقديم به آستان كسي كني
كه خالصانه دوستش داشتي
پدر در روزهاي پسين عمر
ديگرحتي لحظه اي آرام وقرار نداشتي
گوئي ديگر كالبد رنجورت
پذیرای روح بلندت نبود
در حالي كه بارها وبارها مي ديدم
كه خلوت خويش را چه صبورانه
با درد مي آراستي
آه كه چه صبور بودي تو
چون كوهي سترگ
در مصاف بي امان رگبارهاي درد
پر طمانينه وبا وقار
و بر لب دردخند وداع
با كساني كه هنوز در اين جهان عاشقشان بودي
ودر وراي آن ديده گان پر خواهش
چه بي پروا آتش نجابت و تسليم شعله مي كشيد
اشعارت حمد محبوب بود
و كلامت ترانه محبت
وقتي قلم به دست مي گرفتي
بر پهناي كاغذ
فقط چشمه هاي عشق
و جويبارهاي محبت بود كه جاري مي گشت
پدر رفتي غريبانه و معصوم
ودر اوج بيماري ورنج
نگران از آنچه به انجام نرسانيده بودي
آه پدر از نگاه تو چه مي جوشيد
كه هركه آنرا مي يافت مفتون تو مي كشت
ودر مصاحبتت چه مي گذشت
كه هرگز مفارقتي نبود
محفل انست
بزم مهرباني بود
و طعم همنشيني ات ماندگار
يادت بخير پدر يادت بخير باباي خوبم
يادت بخير
فرزندت: بهروز (بمناسبت روز وداع با تو)
بدون دیدگاه