(سالها پیش، آنهنگام که 14 سال بیش نداشتم با معلمم که انسانی والاو بسیار قابل احترام بود در خصوص مفهوم و مقوله محبت به مباحثه پرداختم که ماحصل آن قصیده ای شد که در همان روزها به رشته تحریر درآوردم اینک بیاد آن معلم و آن بحث شیرین این قصیده را تقیدیم حضورتان می نمایم)
همی اوگفت ای انسان عــــــــــــاقل چه می گــــــویی به خود آرام دردل
بگفتم فـــــکر من مغشوش یک راز که نتـــــــــــــوانم کنم این راز راباز
بگفت ای مرد شـــــــــــاید من توانم بگو رازت که من آنرا گشــــــــــــایم
بگفتم شرط خـــــــــواهم کس نگویی ویا بسیار درکارم نجـــــــــــــــــــویی
بگفت گــــــــــومطلبت را گوش دارم که من راز ازخـــــدنگ وموش دارم
…..
مدیریت سایت
همی اوگفت ای انسان عــــــــــــاقل چه می گــــــوئی به خود آرام دردل
بگفتم فـــــکر من مغشوش یک راز که نتـــــــــــــوانم کنم این راز راباز
بگفت ای مرد شـــــــــــاید من توانم بگو رازت که من آنرا گشــــــــــــایم
بگفتم شرط خـــــــــواهم کس نگوئی ویا بسیار درکارم نجـــــــــــــــــــوئی
بگفت گــــــــــومطلبت را گوش دارم که من راز ازخـــــدنگ وموش دارم
بگفتم من محبت رابگــــــــــــــــــویم محبت را دراین دنیا بجــــــــــــــــویم
تمامین جابرفتم تاکه شـــــــــــــــــاید از این مـــــــــــــــــردم محبت بربیاید
ولیکن نیست جزحــــــــرفی ازین راز که نتــــــــــــــــوانم کنم این رازراباز
نگاهی کرد ناگه چون گلی ســـــــرخ بخندید از نهان شـــــــــادان بشد رخ
نگاهش پرزتحسین ورضـــــــــــا بود که گوئی پیـــــــــــــــرو عدل وثنابود
جوابم داد خواهی گـــــــــــــــر محبت جـــــــــــدا خواهی محبت را زصحبت
محبت کن خودت بر خویش واغیــــار که گل از گل برآید خـــــــــــار از خار
محبت کن که جز نیــــــــــــــکی نباید محبت را کلامی بد نشـــــــــــــــــــاید
اگر خواهی که با مــــــــــــردم نشینی محبت کن که خــــــــــــوشبختی ببینی
توخودکن این عمل را بهــــــــر مردم که یک خـــــرمن شود یک دانه گندم
اگر هرکس کنــــــــــــــد برکس محبت نبـــــــاشد هیچ دیگر حرف وصحبت
فقط یک گفته اینــــــک درمیان است محبت علت خلق جهـــــــــــــان است.
مدیریت ای دوست
نویسنده : admin | موضوع : مثنوی | دیدگاه : بدون نظر
بدون دیدگاه